خبرگزاري فارس: پيل‌هاي هيدروژني مبتني بر فناوري نانو با ظرفيت بيشتر و زمان شارژ طولاني‌تر به همت محققان دانشگاه تهران طراحي و ساخته شد.
به گزارش خبرگزاري فارس، پژوهشگران دانشگاه تهران موفق‌شدند طي پژوهشي تركيب بين‌فلزي Mg2Ni را توليدكنند كه با داشتن ظرفيت زياد در جذب هيدروژن، موجب افزايش ظرفيت و زمان دشارژ باتري‌هاي هيدروژني شده‌است. مريم مهري، دانشجوي دكتري مهندسي مواد دانشگاه تهران، در اين‌باره گفت: ميزان ذخيره هيدروژن بصورت اتمي در اين تركيب، از ميزان هيدروژن مايع هم حجم آن بيشتراست. مهري گفت: هيدروژن سوخت مناسبي است اما ذخيره‌كردن آن به‌لحاظ اشغال حجم زياد و نيز خطرات ناشي از اشتعال و انفجار، داراي مشكلات زيادي‌است. يكي از روش‌هاي ذخيره‌كردن هيدروژن، به‌كارگيري تركيب جاذب هيدروژن است كه در بين نانومواد، منيزيم و برخي از تركيبات آن بيشترين ميزان ظرفيت پذيرش هيدروژن دارا هستند. سايت ستاد ويژه توسعه فناوري نانو، تركيب بين فلزي Mg2Ni از جمله مواد جاذب هيدروژن است كه ظرفيت جذب هيدروژن به ميزان 6/3 درصد وزني خود را دارد. اين ماده، در ساخت الكترود آند باتري‌هاي قابل شارژ NiMH استفاده‌شده‌است و همچنين در مخازن هيدروژن نيز قابل‌استفاده هستند. هيدروژن به‌صورت محلول جامد در داخل اين تركيب ذخيره‌مي‌شود. مهري، ساخت اين تركيب با استفاده از روش‌هاي ذوب و ريخته‌گري را(به‌دليل تفاوت نقاط ذوب و فشار بخار عناصر آن) داراي مشكلات زيادي دانست كه باعث عدم يكنواختي آن مي‌شوند و درنتيجه ظرفيت پذيرش هيدروژن در آن را كاهش مي‌دهند. وي، آلياژسازي مكانيكي را روشي مناسب براي تهيه تركيبات بين‌فلزي بيان‌كرد و افزود: به‌علت كاهش اندازه دانه‌ها و افزايش سطح در معرض واكنش در نانوبلور‌هاي Mg2Ni، سينتيك جذب بهبودمي‌يابد و ظرفيت دشارژ بالاترمي‌رود و زمان فعال‌سازي نيز كاهش‌پيدامي‌كند. همچنين از عناصر آلياژي مانند نيوبيم براي بهبود خواص جذب و دفع هيدروژن، استفاده شده‌است. براي ساخت تركيب بين‌فلزي Mg2Ni به‌روش آلياژسازي مكانيكي، آسياب با اتمسفر گاز خنثي و از نوع گلوله‌اي سياره‌اي(به‌دليل انرژي بالاي آن) استفاده‌شده‌است. براي بررسي خواص الكتروشيميايي پودرهاي به‌دست‌آمده، يك پيل الكتروشيميايي با 3 الكترود به‌كار گرفته‌شده و ساختمان بلوري اين پودرها نيز به‌وسيله پراش‌سنج پرتو ايكس(XRD) و مورفولوژي مخلوط پودري، با استفاده از ميكروسكپ الكتروني روبشي(SEM) بررسي‌شده‌است.
نکات علمی پژوهشی 
